Kto zna tekst jednej z najsłynniejszych polskich szant Jurka Porębskiego ten wie gdzie słowa tej znanej pieśni miały nas doprowadzić. No właśnie gdzie? Do Kopenhagi rzecz jasna, ponieważ taką trasę zaplanowaliśmy na rejs bałtycki zamykający kolejny sezon żeglarski. Jednak Neptun jak to ma w zwyczaju napisał własny scenariusz rozdając nieco znaczone karty do tego szlema.

Kiedy pięć lat temu pierwszy raz pływałem po Zalewie Wiślanym został mi w pamięci obraz dużego, wymagającego żeglarsko akwenu i spory niedosyt dotyczący infrastruktury portowej – relacja pod linkiem: http://www.mariway.pl/rejs-meski-2011-zalew-wislany/. Jadąc z przyjaciółmi i rodziną na tzw. weekend Bożego Ciała miałem duży znak zapytania – jak aktualnie wygląda żeglarska i turystyczna baza nad zalewem?

Dotychczas kiedy oglądałem filmy czy zdjęcia z żaglowcami widziałem tylko piękne, ogromne żagle i sprawnych marynarzy uwijających się na rejach. Dziś kiedy mam już za sobą rejs Zawiszą Czarnym, blisko 40 metrowym szkunerem sztakslowym moje wyobrażenia wyglądają zgoła odmiennie. Życie na żaglowcu jest wielce wymagające…

W kilku słowach przybliżę Wam drodzy wierni czytelnicy kącika literackiego Mariway historię naszego ostatniego rejsu – Korzenie 2015. Na początek istotna uwaga: co to są „Korzenie”? To wyprawa/rejs/spotkanie żeglarskie tych co to klub zakładali – celebrujemy spotkania starych wilków. Do tego typu morskiej aktywności w październiku br. wybraliśmy kolejną konstrukcję Andrzeja Skrzata – Delphię 47. Port wypłynięcia: Marina Kołobrzeg, godne polecenia miejsce z nowoczesną (za unijne pieniążki) infrastrukturą.

1 października rozpoczął się organizowany przez nas cyklicznie rejs dla przyjaciół Mariway. W tym roku wzięło w nim udział 31 osób. 3 dni żeglowania były bardzo udane i intensywne. Tradycyjnie już zorganizowaliśmy regaty (które tradycyjnie wygrała ekipa Andrzeja). Tym razem jednak dokonaliśmy rzeczy prawie niemożliwej, a mianowicie poprawiliśmy legendarny rekord Jana Marii Żelazo w czasie przepłynięcia jeziora Bełdany!

Mija miesiąc od zakończenia rejsu stażowego Mariway Sailing Club po wodach północnego Bałtyku, w archipelagu wysp szkierowych Olandii. Z tej perspektywy lepiej widać co już za nami. Dlatego skupimy się w tej opowieści na rzeczach istotnych i nowych jeśli chodzi o doświadczenia MSC.

W piątek 15 maja, wieczorową porą we Władysławowie stawili się: Tomek (kapitan), Ziutek, Dymsza, Zając, Grabek, Mecenas, Robson, Mario, R2D2 i Czarny. Wszyscy to członkowie klubu MSC i zapaleni żeglarze. Przed nami plan rejsu w formule „one way” na trasie Władek – Nyköping czyli jakieś 380 mil morskiej żeglugi. Najkrótsza charakterystyka wycieczki to: skok przez Bałtyk do południowo – zachodniego krańca Olandii, czmychnięcie w wody okalające Kalmar i spokojne bujanie się od portu do portu w szkierach licząc, że coś fajnego nam się trafi…

Od lat zwyczajowo przyjęte jest, że sezon żeglarski na śródlądziu zaczyna się od tzw. długiego weekendu majowego. Stoją za tym faktem wieloletnie przyzwyczajenia i warunki pogodowe tzw. wczesnej wiosny. W mej pamięci jest sezon, kiedy lód zszedł z jezior na 10 dni przed majówką, robiąc stracha firmom i żeglarzom… Ale czy na prawdę nie można żeglować wczesną wiosną? Czy można zorganizować rejs przed sezonem?

Kiedy piszę te słowa sezon żeglarski AD 2014 niechybnie odchodzi do historii. Był długi, obfitował w wiele rejsów i ciekawych wydarzeń lądowych. Ostatnim akcentem na wodzie był rejs zorganizowany przez klubowiczów MSC dla osób zaprzyjaźnionych i po prostu nasz klub lubiących. Tak wyruszyliśmy na Operację Jesienny Żagiel (OJŻ).Pomimo, że był to już trzeci tydzień października pogoda wyglądała na letnią i nie płatała psikusów, wręcz przeciwnie rozleniwiała miło.

To był chyba mój najlepszy morski rejs stażowy jaki udało mi się dotychczas odbyć. Nic wielkiego się nie zapowiadało, raptem trzy doby żeglugi po Zatoce Gdańskiej, odwiedzenie kilku portów, parę zwrotów, rybka na Helu i tyle. Ale zacznijmy od początku…

Planując rejs morski oprócz licznych przygotowań natury nawigacyjnej, logistycznej i sprzętowej, należy również pochylić się nas zaopatrzeniem kambuza w adekwatne do potrzeb wiktuały i napitki. Zapewne każdy ma „jakąś” swoją metodę, ja opisze Wam nasze ostatnie przygotowania do 7-dniowego rejsu Jastarnia – Gotland – Jastarnia.